Ik geloof erin dat je als kind al in je hebt hoe je in het leven wil staan en hoe je omgaat met tegenslagen en de keuzes die op je pad komen. Vroeger was ik een meisje wat zich letterlijk onzichtbaar kon maken, waarbij ik dacht dat ik minder was dan de andere en geen eigen mening had. Dit alles was juist helemaal niet waar, maar door mijn overlevingsmechanismes zag ik niet in hoe dicht ik juist bij mezelf bleef.
Zo moet ik nog heel vaak terugdenken aan toen ik samen met mijn vader naar een open avond was geweest van de middelbare school waar ik toen op zat. Ik zat in mijn tweede jaar en moest een richting gaan kiezen. Voordat ik naar deze school ging was ik getest op ivbo niveau, wat lager is dan het vbo. Maar ondanks die uitslag was ik nu twee jaar verder op het vbo en dacht ik te weten welke richting op wilde namelijk SPW, om dan stage te kunnen lopen en al in het werkveld aan de slag te kunnen. Op e terugweg in de auto heeft mijn vader letterlijk tegen me gezegd; “Ik zie je niet tussen die mongolen”, waardoor ik heb gekozen voor de theoretische leerweg en mijn diploma op mavo niveau heb afgerond.
Ik ben daarna doorgestroomd naar het VHBO (Havo) en ook daar heb ik mijn diploma gehaald. Maar dan ik had geen ervaring in de praktijk en moest nu echt een richting gaan kiezen. Fysiotherapie leek me wel wat en na de open avond leek het me nog steeds leuk. Me ingeschreven voor de opleiding, maar hier werd ik voor uitgeloot en dan moet je snel nog een andere opleiding gaan kiezen. Het werd de Hbo-v, want daar zou ik alle kanten mee op kunnen. Hierin alleen geen rekening gehouden met mijn persoonlijke zijn en dat is dat ik een kat uit de boom kijker ben en meer tijd nodig heb om mezelf te laten zien. Hier liep ik tijdens mijn stages tegenaan en heb ik besloten met de opleiding te gaan stoppen, omdat ik het persoonlijk niet aankon en mezelf dit niet aan wilde doen.
Ik ben toen de deeltijd opleiding SPH gaan doen en stage gaan lopen op een woongroep met ernstig verstandelijk gehandicapte cliënten. Deze opleiding was een makkie om af te ronden en ik had ook al snel een baan gevonden op een intensieve groep met jongeren die een verstandelijke beperking hadden en grensoverschrijdend gedrag lieten zien. Waar ik met veel plezier het contact aan ben gegaan met deze jongeren en we veel van elkaar hebben geleerd. Ik heb hier het grootste inzicht ooit gekregen van 1 van de cliënten die lastig in de omgang was voor veel van mijn andere collega’s. Hij zei op een dag tegen me: “Als jij iets zegt dan zal het wel belangrijk zijn”. Ik vertelde hem niet dat hij zijn kamer moest opruimen, maar hielp hem mee door samen en vanuit de verbinding te beginnen met opruimen.
Nu 25 jaar later heb ik een dijk aan ervaring met allerlei verschillende cliënten met een verstandelijke beperking. Van heel laag niveau tot gezinnen waarin ouders een verstandelijke beperking hebben en alles er tussenin. Deze donderdag heb ik een sollicitatie gesprek bij SDW als speltherapeut voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik vind het heerlijk tussen de “Mongolen”, en hoop dat er donderdag een wederzijdse klik is en ik nog meer mag zien en leren van deze mooie doelgroep.
Reactie plaatsen
Reacties